متخصص شهرسازي فردي است که میتواند در زمنیه طراحی شهري یا برنامه ریزي شهري فعالیت کرده و عامل توسعه شهري شود. دانش شهرسازي به بررسی کلیه تحولات اجتماعی، اقتصادي، سیاسی و فیزیکی یک شهر میپردازد و تلاش میکند که روابط موجود در یک شهر را در قالب یک نظام هماهنگ، مدیریت و سازماندهی کند و متخصص شهرسازي نیز کسی است که با مطالعه و بررسی روابط اجتماعی، اقتصادي، سیاسی و فرهنگی حاکم در شهر، برنامه اي بسامان و مطبوع براي یک شهر ارائه میدهد. برنامه اي که تصویرگر سیماي شهر در آینده است.

در این رشته حداقل 6 محور اصلی وجود دارد که در برنامهریزي و طراحی شهر سرنوشت ساز است. این 6 محور عبارتند از:
ـ برنامه ریزي شهري که عمدتاً بر روي کاربري اراضی متمرکز است؛ یعنی بررسی میکند که ما چگونه فضا و پهنه شهر را به فعالیت هاي مختلف اعم از صنعتی، تجاري و مسکونی اختصاص دهیم.
ـ برنامه ریزي حمل و نقل.
ـ برنامه ریزي اقتصادي و اجتماعی.
ـ برنامه ریزي شبکه هاي زیرساختی مثل آب، برق و تلفن.
ـ برنامه ریزي محیط زیست که به بررسی خطرات محیط زیست مثل سیل و زلزله میپردازد.
. ـ طراحی شهري که به طراحی سه بعدي شهر پرداخته و محور توجه آن مناسبات انسان با محیط فیزیکی خود است.

توانایی هاي لازم :
دانشجوي این رشته باید با طراحی و مفاهیم هنري مثل روانشناسی رنگها آشنا باشد و در عین حال به مفاهیم تکنیکی و اصول فنی کار مثل نقشه برداري، رسم فنی، پرسپکتیو، هندسه فضایی، مدلسازي، ریاضی و مسائل انسانی و اجتماعی مثل مبانی جامعه شناسی علاقه مند باشد. و بداند که در طی تحصیل باید کارهاي تحقیقاتی و عملی بسیاري انجام دهد. در ضمن رشته شهرسازي نیاز به مطالعه زیاد، کارهاي فیزیکی گسترده و برداشتهاي میدانی بسیاري دارد به همین دلیل دانشجو باید وقت زیادي را به آن اختصاص دهد. همچنین باید قدرت تحلیل بالایی داشته و در طراحی زبردست باشد.

موقعیت شغلی در ایران :
کشور ما براي توسعه شهري و منطقه اي نیاز به 50هزار برنامهریز شهري و منطقهاي دارد؛ یعنی اگر ما بخواهیم به قافله توسعه جهانی نزدیک شویم باید بحث برنامه ریزي را باور داشته و در این زمینه سرمایه گذاري نماییم تا بتوانیم مثل کشور کره با استفاده از منابع برنامه ریزي، عقب ماندگی خود را جبران کنیم. اما متأسفانه در حال حاضر توانایی هاي متخصصان این رشته در فرهنگ عمومی جامعه شناخته شده نیست و مسؤولان بین معماري و شهرسازي
تمایزي قائل نمیشوند. در حالی که دانش معماران در حد بنا است و آنها در مقیاس کلان مداخله نمیکنند؛ یعنی یک شهر یا یک منطقه را با تمامی ویژگیها و خصوصیات اجتماعی، انسانی، اقتصادي، فرهنگی و فیزیکی آن مطالعه نمیکنند و به همین دلیل نمیتوانند در برنامه ریزي یا طراحی شهري موفق باشند.

دروس پایه:
درآمدي بر شهرشناسی، مبانی جامعه شناسی، درك و بیان محیط شهري، مبانی جغرافیا، مبانی اقتصاد، بومشناسی طبیعی و انسانی، کاربرد ریاضیات در شهرسازي، کارگاه بیان تصویري، کاربرد هندسه در شهرسازي ، زبان تخصصی .
دروس اصلی :
کاربرد نقشه برداري، کاربرد رایانه در شهرسازي، تاریخ و فرهنگ شهرنشینی جهان، تاریخ و فرهنگ شهرنشینی ایران، آشنایی با مبانی معماري وساختمان، مبانی مهندسی شبکه حمل و نقل، کارگاه مهندسی شبکه حمل و نقل، مبانی مهندسی تأسیسات شهري، کارگاه مهندسی تأسیسات شهري، طراحی و کاربرد نظام اطلاعات ، آمار و روشهاي کمی در شهرسازي ، آشنایی با مصالح و ساخت ، جغرافیاي شهري ، جامعه شناسی شهري ، اقتصاد شهري ، کارگاه مطالعات شهري، حقوق و قوانین شهري.
دروس تخصصی:
مبانی و روشهاي برنامه ریزي شهري ، مبانی و روشهاي طراحی شهري ، کارگاه برنامه ریزي شهري (کاربري زمین)، کارگاه طراحی شهري، مبانی و روشهاي برنامه ریزي مسکن ، کارگاه برنامه ریزي مسکن، مدیریت و سازمان اجرایی شهري ، کارگاه طرحهاي اجرایی ، شناخت فضاهاي شهري ایران ، روش تحقیق در شهرسازي ، کارگاه آماده سازي زمین، کارگاه برداشت کاربري ، طرح نهایی.